بررسی رابطه بومگرایی در معماری روستایی با اقتصاد روستایی(نواحی معتدل و مرطوب و نواحی گرم و خشک)

هدف از ارائه این مقاله بررسی رابطه بوم­گرایی معماری روستایی با اقتصاد روستایی و تأثیرات متقابل آن‌ها بر یکدیگر است. ازآنجایی­که خودکفایی یکی از ویژگی‌های شاخص در زیست بوم‌های روستایی است و به همین دلیل عرصه تولیدات با استفاده از امکانات موجود در روستا و پیرامون آن، همواره از اهمیت بالایی برخوردار بوده و رابطه بسیار مهمی بین معماری روستایی، محیط پیرامون و اقتصاد روستایی شکل گرفته که در نوع خود منحصربه­فرد می‌باشد. دستاوردهای مقاله نشان می‌دهد هرگاه معماری روستایی در انطباق با طبیعت بوده است و از امکانات موجود بهره­برداری بهینه کرده، پایداری آن به طور نسبی در همه عرصه‌ها افزایش یافته است. در این خصوص نقش مصالح بوم آورد در معماری روستایی چشمگیرتر می‌باشد، به­ویژه در زمینه حفظ و توسعه معماری اصیل روستایی و مقاوم­سازی آن با بازنگری و تقویت شیوه­های سنتی. منبع درآمد روستاییان بر اساس فعالیت‌هایی چون کشاورزی، دامداری، صنایع بومی و ... نیز در ساختار و شکل معماری روستایی تأثیر زیادی داشته و حتی بر هزینه­های ساخت بنا تأثیر مثبت داشته است. همچنین بهره­برداری بهینه از طبیعت نیز از یک سو منجر به کاهش هزینه‌ها شده و از سوی دیگر منجر به حفظ پویایی اقتصاد روستایی می‌شود. بر اساس این، شایسته است که با توجه به افزایش هزینه­های زندگی و تبدیل روستانشینان بی­نیاز به روستانشینان نیازمند، به مقوله بوم­گرایی در شرایط محیطی هر منطقه توجه بیشتری  نشان داد و کنترل محیط زندگی با توجه به منابع انرژی‌های موجود در طبیعت روستا را سرلوحه مداخلات قرار داد. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی و با تأکید بر مطالعات کتاب­خانه­ای و میدانی بوده است.
هدف از ارائه این مقاله بررسی رابطه بوم­گرایی معماری روستایی با اقتصاد روستایی و تأثیرات متقابل آن‌ها بر یکدیگر است. ازآنجایی­که خودکفایی یکی از ویژگی‌های شاخص در زیست بوم‌های روستایی است و به همین دلیل عرصه تولیدات با استفاده از امکانات موجود در روستا و پیرامون آن، همواره از اهمیت بالایی برخوردار بوده و رابطه بسیار مهمی بین معماری روستایی، محیط پیرامون و اقتصاد روستایی شکل گرفته که در نوع خود منحصربه­فرد می‌باشد. دستاوردهای مقاله نشان می‌دهد هرگاه معماری روستایی در انطباق با طبیعت بوده است و از امکانات موجود بهره­برداری بهینه کرده، پایداری آن به طور نسبی در همه عرصه‌ها افزایش یافته است. در این خصوص نقش مصالح بوم آورد در معماری روستایی چشمگیرتر می‌باشد، به­ویژه در زمینه حفظ و توسعه معماری اصیل روستایی و مقاوم­سازی آن با بازنگری و تقویت شیوه­های سنتی. منبع درآمد روستاییان بر اساس فعالیت‌هایی چون کشاورزی، دامداری، صنایع بومی و ... نیز در ساختار و شکل معماری روستایی تأثیر زیادی داشته و حتی بر هزینه­های ساخت بنا تأثیر مثبت داشته است. همچنین بهره­برداری بهینه از طبیعت نیز از یک سو منجر به کاهش هزینه‌ها شده و از سوی دیگر منجر به حفظ پویایی اقتصاد روستایی می‌شود. بر اساس این، شایسته است که با توجه به افزایش هزینه­های زندگی و تبدیل روستانشینان بی­نیاز به روستانشینان نیازمند، به مقوله بوم­گرایی در شرایط محیطی هر منطقه توجه بیشتری  نشان داد و کنترل محیط زندگی با توجه به منابع انرژی‌های موجود در طبیعت روستا را سرلوحه مداخلات قرار داد. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی و با تأکید بر مطالعات کتاب­خانه­ای و میدانی بوده است.