آسیب‌شناسی فنآوری کوره های شیشه در کارخانه های معاصر حومه تهران

در فرایند ساخت آثار ‌ به شیوه دمیدن شیشه، کوره‌های متفاوتی مورد کاربرد شیشه‌گر قرار می‌گیرد که لازم است هرکدام از اینان به فراخور ماهیت آن در ساعاتی از روز یا به صورت مداوم روشن باشد.
این پژوهش با هدف مطالعه و بررسی وضعیت کوره‌های دمیدن شیشه در کارخانه‌های معاصر تهران درصدد پاسخ بدین پرسش است که انواع کوره‌های مورد استفاده در کارخانه‌های دمیدن شیشه کدامند و چه مشکلات و معایبی در اینان موجب مشکلات اقتصادی و کیفی در کارخانه‌های شیشه می‌شود؟ از این رو این پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع توصیفی-تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است.
با مطالعه و بررسی کارگاههای فعال دمیدن شیشه در تهران و تقسیم‌بندی کوره‌های مورد استفاده و آسیب‌شناسی هرکدام، مشخص می‌گردد کوره‌های دمیدن شیشه در حومه تهران همچنان به روش‌های سنتی ساخته و مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. کوره‌ در کارگاه دمیدن شیشه به سه نوع کوره ذوب، کوره ذوب مجدد و کوره تنش‌زدایی تقسیم می‌شود. ساختار کوره ذوب به دلیل ارتباط با مواد مذاب دارای حساسیت‌های بیشتری در زمینه طراحی و ساخت بدنه بوده و نیازمند بهره‌گیری از موادنسوز می‌باشد. این در حالی است که در کشورهای صنعتی کوره‌های ذوب بوته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.